Zapraszamy Cię Duchu Święty, przybądź Duchu Boży, który jesteś światłem z niebios i źródłem pociechy i pokoju, odpoczynkiem w pracy, siłą w słabości, uzdrowieniem wewnętrznym, tchnieniem zmartwychwstania.
Przybądź Duchu Święty, Ty jak nagły powiew wiatru poruszasz nasze umysły i serca, aby zasłuchane w Twój szum zatrzymały się choć na chwilę i UCISZYŁY , powtarzając za Tobą słowa miłości, uwielbienia i dziękczynienia, skruchy i prośby o to, co TY SAM CHCESZ NAM OFIAROWAĆ.
Duchu Święty zstąp na nas tu obecnych, skrusz nasze serca i przemień nas. Chcemy być Tobie poddani we wszystkim. Spraw, abyśmy trwali w Jezusie, bez którego nic nie możemy uczynić. Kieruj naszym życiem według Twojej świętej woli. PRZYJDŹ DUCHU ŚWIĘTY.
Ty, który napełniłeś ogromem łaski duszę Maryi i rozpaliłeś świętą gorliwością serca Apostołów, zechciej napełnić również nasze serca swoją łaską i miłością. PRZYJDŹ DUCHU ŚWIETY.
Rozważanie z dzisiejszej Ewangelii.
Zbliżę się do Jezusa, który stoi nad Jeziorem Galilejskim. Poproszę, aby pozwolił mi pójść z Nim na górę . Usiądę obok Niego. W milczeniu będę trwał przy Nim i nasycał się Jego obecnością. Dla Jezusa najważniejsza jest moja obecność.
Zwrócę uwagę na tłum ludzi, który schodzi się zewsząd . Pragną uzdrowienia. Podejdę bliżej. Wejdę w tłum, aby z bliska zobaczyć chromych, ułomnych, niewidomych... Jak czuję się w tym tłumie?
Co jest moją największą raną? Zatrzymam się dłużej nad tym pytaniem. Co najbardziej mnie boli, co przeszkadza mi żyć? Czy rozmawiam o tym z Jezusem? O co chciałbym Go prosić?
Pozostanę w tłumie. Zbliżę się do niewidomych, niemych, chromych. Zobaczę, jak Jezus przywraca im wzrok, mowę, zdrowie. Ludzie zmęczeni cierpieniem, smutni zamieniają się w zdumiony, uradowany, wielbiący Boga tłum .
Przywołam z własnego życia chwile, w których wyraźnie doświadczałem, że Jezus mnie uzdrawia. Kiedy to było? W jakich okolicznościach? Z czego uzdrowił mnie Jezus? Co dzisiaj przeważa we mnie: radość, wdzięczność, smutek?
Odnajdę wzrok Jezusa. Zobaczę w Jego oczach miłość i żal . Patrzy na głodnych... i na mnie. Czy potrafi ę dostrzec czułość, z jaką na mnie spogląda? Będę wpatrywał się w Jezusa i prosił, aby przeniknął mnie swoją miłością.
Jezus widzi do głębi każdy mój głód. Chce go zaspokoić . Co jest moim największym głodem? Oprę głowę na Jego piersi i będę powtarzał: „Tylko Ty możesz zaspokoić mój głód”.
Dziękczynienie
Dziękujemy Ci Panie za ten czas spędzony z Tobą, za bliską obecność, za słowa skierowane do każdego z osobna. Bo Ty znasz nas po imieniu i wiesz czego potrzebujemy. Przyszliśmy tu po uzdrowienie naszej duszy naszego ciała Adwent zaprasza nas do osobistego wysiłku by szukać Boga. I my tu zebrani podjęliśmy ten wysiłek. Chcemy Cię odkrywać na nowo, zachwycić się Twoim pięknem, Twoją miłością i dobrocią, Twoim miłosierdziem.
Ty zawsze masz dla nas CZAS, żeby wysłuchać nakarmić nas swoim słowem, a my pochłonięci sprawami tego świata – mamy zawsze mało czasu dla Ciebie.
Duchu Święty przyjdź teraz i zmieniaj nasze życie, naucz nas właściwie gospodarować czasem, i właśnie teraz otwieramy się na Twoje dary, i chcemy je przyjmować w obfitości.
Dziękujemy Panie, że przyjmujesz nasze troski, problemy, słabości - pochylasz się nad nami i okazujesz swoje miłosierdzie. Dziękujemy Ci za nasze Rodziny, za to, że im błogosławisz, że przywracasz w nich jedność, uwalniasz z pretensji i niechęci wobec bliskich.
A co ja mogę ofiarować Tobie Panie Jezu? Może udział w roratach, może sakrament pokuty, może pojednanie z bliskimi, może pomoc potrzebującym?
Niech ten okres Adwentu będzie dla nas swoistym remanentem dotychczasowego życia, a wigilijny stół, będzie miejscem jedności, pojednania, pokoju, życzliwości i radości z Narodzenia Chrystusa na nowo w naszych sercach i rodzinach.
Zakończenie
Bóg jako Dobry Pasterz, towarzyszy nam w naszym ziemskim pielgrzymowaniu dlatego pomódlmy się na zakończenie Psalmem 23
„PAN moim pasterzem, nie brak mi niczego.
Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach,
Prowadzi mnie nad wody , bym odpoczął.
Ożywia mnie na nowo,
Prowadzi mnie po właściwych ścieżkach przez wzgląd na swoje imię.
Choć bym kroczył ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną!
Twój kij pasterski i laska dodają mi otuchy.
Zastawiasz przede mną stół wobec mych przeciwników.
Namaszczasz mi głowę olejkiem, a mój kielich jest napełniony.
Dobroć i łaska niech idą za mną przez wszystkie dni mego życia,
Abym zamieszkał w domu PANA po najdłuższe czasy.”
